Στις επόμενες ενότητες, θα διερευνήσουμε την έννοια του Domain Name και του Hostname.
Ανασκόπηση της Ιστορίας
Τις πρώτες μέρες του διαδικτύου (εποχή ARPANET), υπήρχε ένα αρχείο με το όνομα hosts.txt που είχε τα ονόματα και τις διευθύνσεις IP όλων των υπολογιστών σε ένα δίκτυο. Αυτό το αρχείο διατηρήθηκε από έναν ιστότοπο από τον οποίο όλοι οι άλλοι υπολογιστές δικτύου θα λάμβαναν την ενημέρωση για όλους τους άλλους υπολογιστές. Αυτή η προσέγγιση ήταν καλή για το πολύ μερικές εκατοντάδες υπολογιστές σε ένα δίκτυο. Wasταν σαφές ότι το μέγεθος του αρχείου hosts.txt θα ανέβαινε τελικά με την προσθήκη περισσότερων συσκευών στο μέλλον. Έτσι, θα ήταν πρακτικά δύσκολο να διατηρηθεί αυτό το αρχείο. Αυτό σήμαινε ότι αυτή η μέθοδος τελικά δεν θα επιζήσει. Η διένεξη ονόματος κεντρικού υπολογιστή ήταν ένα άλλο ζήτημα κατά τη διατήρηση αυτού του τεράστιου αρχείου. Για να ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα, το DNS (Σύστημα ονομάτων τομέα) εισήχθη το 1983. Όταν ένας κεντρικός υπολογιστής θέλει να συνδεθεί με έναν άλλο κεντρικό υπολογιστή σε ένα δίκτυο χρησιμοποιώντας το όνομα κεντρικού υπολογιστή, το DNS αντιστοιχίζει το όνομα του κεντρικού υπολογιστή στη διεύθυνση IP του. Εκτός από την επίλυση ενός ονόματος κεντρικού υπολογιστή σε μια διεύθυνση IP, το DNS εκτελεί πολλές άλλες λειτουργίες.
Ιεραρχία DNS και όνομα τομέα
Το DNS χρησιμοποιεί ένα κατανεμημένο σύστημα βάσεων δεδομένων και χρησιμοποιεί ένα ιεραρχικό σχήμα για τη διαχείρισή τους. Η ιεραρχία DNS είναι στην πραγματικότητα μια ανεστραμμένη δομή δέντρου, η κορυφή της οποίας ονομάζεται ριζικός τομέας. Ο τομέας ρίζας χωρίζεται περαιτέρω σε τομείς ανώτερου επιπέδου όπως .com, .net, .edu, .org, κ.λπ. Ο τομέας ανώτερου επιπέδου μπορεί να κατηγοριοποιηθεί περαιτέρω ως χώρες και γενικά.
Οι τομείς της χώρας είναι κωδικοί δύο δυαδικών ψηφίων που αντιπροσωπεύουν κάθε χώρα στον κόσμο. Για παράδειγμα, το .jp χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύει την Ιαπωνία, .uk για το Ηνωμένο Βασίλειο, κλπ. Οι γενικοί τομείς είναι κυρίως τρεις ή περισσότεροι TLD χαρακτήρων. Το TLD μπορεί περαιτέρω να περιέχει πολλούς τομείς δευτέρου επιπέδου, έπειτα τομείς δεύτερου επιπέδου μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερους τομείς τρίτου επιπέδου κ.ο.κ. Αυτοί οι τομείς διαχωρίζονται με χαρακτήρα τελείας ή .dot. Για παράδειγμα, contact.amazon.com, support.amazon.com έχουν .com ως TLD, το amazon είναι τομέας δεύτερου επιπέδου, η επαφή και η υποστήριξη είναι τομείς τρίτου επιπέδου.
Εικόνα 1: Ιεραρχία DNS
Η διαχείριση τομέων υψηλού επιπέδου, όπως η ονομασία, διέπεται από το ICANN (Internet Corporation for Assigned Names and Numbers). Οι τομείς δεύτερου επιπέδου κατανέμονται από τους καταχωρητές που έχουν εκχωρηθεί από το ICANN. Για να λάβετε ένα νέο όνομα τομέα, π.χ., με .com TLD, μεταβείτε στον αντίστοιχο καταχωρητή .com και ελέγξτε εάν ο τομέας δεύτερου επιπέδου ή απλώς το όνομα τομέα είναι διαθέσιμος ή όχι. Μπορείτε να καταχωρίσετε έναν νέο και μοναδικό τομέα πληρώνοντας ένα μικρό τέλος ή δωρεάν σε περίπτωση ορισμένων TLD (.tk, .ml, κ.λπ.).
Υπάρχουν δύο τύποι ονομάτων τομέα: απόλυτος και σχετικός. Οι απόλυτοι τομείς είναι αυτοί που τελειώνουν με μια σημειογραφία περιόδου όπως το cs.mit.edu .. Οι σχετικοί τομείς δεν τελειώνουν με μια περίοδο.
Οι τομείς ονομάζονται από κάτω προς τα πάνω, καλύπτοντας όλες τις οντότητες από τον ίδιο τον τομέα μέχρι τη ρίζα. Συμβατικά, ερμηνεύονται από αριστερά προς τα δεξιά, με την αριστερή οντότητα να είναι η πιο συγκεκριμένη και τη δεξιά οντότητα να είναι λιγότερο συγκεκριμένη.
Τα ονόματα τομέα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με κάθε περίπτωση, καθώς δεν έχουν διάκριση πεζών -κεφαλαίων. Η πλοήγηση στο GOOGLE.COM ισοδυναμεί με google.com. Τα ονόματα τομέα πρέπει να ξεκινούν με αλφαβητικό γράμμα αλλά μπορούν να τελειώσουν με χαρακτήρα ή ψηφίο. Μεταξύ αυτών των δύο άκρων, μπορεί να περιέχει παύλες. Το μήκος ενός ονόματος τομέα περιορίζεται σε λιγότερους ή ίσους με 63 χαρακτήρες.
Όνομα κεντρικού υπολογιστή ή Πλήρως πιστοποιημένο όνομα τομέα (FQDN)
Οι όροι FQDN και Hostname χρησιμοποιούνται με διαφορετικούς τρόπους από κάποιο κείμενο, αλλά η βασική έννοια παραμένει η ίδια. Το FQDN και το όνομα κεντρικού υπολογιστή χρησιμοποιούνται εναλλακτικά [1], ενώ [2], το FQDN θεωρείται ότι αποτελείται από όνομα τομέα και όνομα κεντρικού υπολογιστή ξεχωριστά. Ωστόσο, και στις δύο ορολογίες, υπάρχει ένα μοναδικό όνομα κεντρικού υπολογιστή (με όνομα τομέα) ή Πλήρως πιστοποιημένο όνομα τομέα (FQDN) για κάθε κεντρικό υπολογιστή στο διαδίκτυο.
Τα ονόματα κεντρικών υπολογιστών (με τα ονόματα τομέα) για τα τελικά συστήματα βασίζονται στην ιεραρχία DNS ενός οργανισμού. Για παράδειγμα, σκεφτείτε έναν κεντρικό υπολογιστή, host1, εντός του τομέα cs.mit.edu. Το FQDN ή το όνομα κεντρικού υπολογιστή για αυτόν τον κεντρικό υπολογιστή θα είναι το host1.cs.mit.edu, το οποίο θα είναι μοναδικό στο διαδίκτυο. Με τον ίδιο τρόπο, εάν πρόκειται για διεύθυνση URL ιστού, όπως το www.mit.edu, μπορούμε να ερμηνεύσουμε το www ως όνομα κεντρικού υπολογιστή και το mit.edu ως όνομα τομέα.
Το FQDN ή το πλήρως αναγνωρισμένο όνομα τομέα είναι απολύτως σαφές καθώς απαιτεί να είναι μοναδικό για κάθε κεντρικό υπολογιστή στο διαδίκτυο. Η καλύτερη πρακτική για την ονομασία κεντρικών υπολογιστών (χωρίς όνομα τομέα) σε ένα δίκτυο είναι η χρήση διαφορετικών αναγνωριστικών για καθένα. Ωστόσο, το τοπικό όνομα κεντρικού υπολογιστή (ή όνομα κεντρικού υπολογιστή χωρίς πλήρεις πληροφορίες τομέα) δεν χρειάζεται να είναι μοναδικό, αλλά αυτή η προσέγγιση μπορεί να δημιουργήσει σφάλματα, όπως προβλήματα συνδεσιμότητας δικτύου.
Συνήθως, ένας κεντρικός υπολογιστής έχει μόνο ένα όνομα κεντρικού υπολογιστή, αλλά μπορεί να λάβει πολλά ονόματα κεντρικών υπολογιστών. Το αρχείο του τοπικού κεντρικού υπολογιστή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίλυση διευθύνσεων IP ή ονομάτων κεντρικού υπολογιστή σε έναν τοπικό υπολογιστή. Κατά την επίλυση ενός ονόματος κεντρικού υπολογιστή, τα περιεχόμενα του αρχείου /etc /hosts ελέγχονται πρώτα. Εάν μια καταχώριση για το όνομα κεντρικού υπολογιστή δεν βρίσκεται εδώ, το στέλεχος χρησιμοποιεί τον διακομιστή ονομάτων DNS.
Ένα στατικό όνομα κεντρικού υπολογιστή μπορεί να καθοριστεί στο αρχείο /etc/hostname σε σύστημα Linux. Χρησιμοποιώντας το hostnamectl βοηθητικό πρόγραμμα, μπορούμε να δούμε το FQDN του συστήματος και να τροποποιήσουμε και αυτό το αρχείο. Εμφανίζεται στην παρακάτω εικόνα:
Εικόνα 2: Διαμόρφωση ονόματος κεντρικού υπολογιστή
συμπέρασμα
Οι διαχειριστές δικτύου θα πρέπει να έχουν καλή γνώση για τη σωστή διαμόρφωση ονόματος τομέα και ονόματος κεντρικού υπολογιστή. Αυτό θα τους βοηθήσει στην αντιμετώπιση προβλημάτων πολλών προβλημάτων δικτύωσης στο δίκτυο του οργανισμού τους. Αυτό που μπορείτε να κάνετε στη συνέχεια είναι να εξερευνήσετε διαφορετικά εργαλεία για την παρακολούθηση συστήματος και δικτύωσης.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
1 Red Hat Enterprise Linux 4: Οδηγός αναφοράς Το (η.δ.). MIT - Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης. https://web.mit.edu/rhel-doc/4/RH-DOCS/rhel-rg-en-4/ch-bind.html
2 Σχετικά με τα πλήρως αναγνωρισμένα ονόματα τομέα (FQDN) Το (2018, 14 Μαΐου). Γνωσιακή βάση του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα. https://kb.iu.edu/d/aiuv