Εδώ το μέγεθος ενός πίνακα ή το μήκος ενός πίνακα είναι 6. Και το συνολικό μέγεθος του πίνακα που πρόκειται να εκχωρηθεί δεν εμφανίζεται. Το πραγματικό μέγεθος επιτυγχάνεται με την εφαρμογή διαφορετικών λειτουργιών. Αυτές οι λειτουργίες χρησιμοποιούνται σε αυτό το άρθρο για να λάβετε το μέγεθος ενός πίνακα.
Παράδειγμα 1
Σε αυτήν την εικόνα, θα χρησιμοποιήσουμε την έννοια της αρχής () και του τέλους (). Μέσω αυτής της μεθόδου, το μέγεθος ενός πίνακα μπορεί να γίνει εύκολα γνωστό. Πρόκειται για δύο βιβλιοθήκες που είναι γνωστές για τις τυπικές βιβλιοθήκες. Αυτές οι δύο συναρτήσεις επιστρέφουν τους επαναληπτές που δείχνουν τα προκαταρκτικά και τα τελικά σημεία του πίνακα. Ξεκινώντας από την κεφαλίδα, χρησιμοποιούμε μια βιβλιοθήκη πίνακα. Αυτό θα περιλαμβάνει όλες τις συναρτήσεις που σχετίζονται με τον πίνακα. Στην κύρια συνάρτηση, έχουμε ξεκινήσει έναν πίνακα που έχει ακέραιες τιμές.
Κόστος<<……….<<τέλος(προς το)-μπεγκίμπ(προς το)<<
Εδώ δεν έχουμε αναφέρει το μέγεθος του πίνακα. Στη δήλωση εμφάνισης που ακολουθεί το cout, έχουμε συνάρτηση end () και begin (). Η ανομοιότητα μεταξύ αυτών των δύο συναρτήσεων θα μας δείξει το μέγεθος ενός πίνακα. Στις παραμέτρους αυτών των συναρτήσεων, έχουμε περάσει τον πίνακα. Με αυτόν τον τρόπο, θα καθοριστεί το πραγματικό μέγεθος. Η προκύπτουσα τιμή από αυτές τις συναρτήσεις εμφανίζεται απευθείας.
Τώρα προχωράμε προς την έξοδο. Υποτίθεται ότι πρέπει να εκτελέσουμε αυτά τα προγράμματα σε Linux, οπότε χρειαζόμαστε τη συμμετοχή του τερματικού του Ubuntu. Καθώς χρησιμοποιούμε κώδικα C ++, πρέπει να μεταγλωττίσουμε τον κώδικα μέσω του μεταγλωττιστή. Αυτός είναι ο μεταγλωττιστής G ++. Αφού συντάξουμε τον κώδικα, θα τον εκτελέσουμε. Οι παρακάτω εντολές δείχνουν την προσέγγιση εξόδου που χρησιμοποιήσαμε.
$ g++ -o κωδικός2 κωδικός2.ντο$./κωδικός 2
Τώρα μπορείτε να δείτε την έξοδο. Ένα άλλο παρόμοιο παράδειγμα στην περίπτωση του std είναι η συνάρτηση απόστασης. Σε αυτήν την απόσταση υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τις συναρτήσεις έναρξης () και τέλους (). Αυτό ολοκληρώνεται χρησιμοποιώντας αυτές τις συναρτήσεις με std.
Int n=ώρες:: απόσταση(ώρες::να αρχίσει(arr),ώρες::τέλος(arr))? 
Η έξοδος λαμβάνεται στη δήλωση cout. Για να δείτε την εγγραφή, χρησιμοποιήστε ξανά τον μεταγλωττιστή για να εκτελέσετε τον κώδικα.
Εδώ μπορείτε να δείτε ότι επιτυγχάνεται η επιθυμητή έξοδός μας.
Παράδειγμα 2
Αυτό το παράδειγμα σχετίζεται με τη χρήση της συνάρτησης sizeof () στον κώδικα C ++, καθώς αυτή η τιμή επιστρέφει το πραγματικό μέγεθος δεδομένων με τη μορφή byte. Επιπλέον, ασχολείται επίσης με την επιστροφή του αριθμού των byte που χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση ενός πίνακα. Με άλλα λόγια, Σε αυτό το παράδειγμα, το πρώτο βήμα είναι η προετοιμασία ενός πίνακα χωρίς να δηλώνεται το μέγεθος ενός πίνακα. η σύνταξη που χρησιμοποιείται για τη συνάρτηση sizeof () είναι:
Int al= μέγεθος του(arr)/μέγεθος του(arr[0])?Όπου arr είναι ο πίνακας. Το arr [0] δείχνει τον δείκτη των στοιχείων του πίνακα.
Αυτή η δήλωση συνεπάγεται ότι το μέγεθος του πίνακα διαιρείται με το μέγεθος όλων των στοιχείων που υπάρχουν, ένα προς ένα. Αυτό βοηθά στον υπολογισμό του μήκους. Χρησιμοποιήσαμε μια ακέραια μεταβλητή για να λάβουμε και να αποθηκεύσουμε την απόδοση τιμής από τη συνάρτηση.
Θα λάβουμε την έξοδο εδώ από τη γραμμή εντολών με την ίδια μέθοδο εκτέλεσης μεταγλώττισης.
Η έξοδος δείχνει το μέγεθος του πίνακα, το οποίο υποδηλώνει τον αριθμό των στοιχείων που υπάρχουν σε αυτόν, το οποίο είναι 6.
Παράδειγμα 3
Αυτό το παράδειγμα περιλαμβάνει τη χρήση της συνάρτησης size (). Αυτή η λειτουργία τοποθετείται στην τυπική βιβλιοθήκη, STL. Το αρχικό βήμα στο κύριο πρόγραμμα είναι η δήλωση πίνακα. Εδώ το όνομα του πίνακα περιέχει επίσης το μέγεθος και την ακέραια τιμή. Αυτή η μέθοδος επιστρέφει επίσης το αποτέλεσμα απευθείας στη δήλωση εξόδου.
Κόστος<<….<<arrΜέγεθος()<<Όπου ‘arr’ είναι ο πίνακας, για να λάβουμε το αποτέλεσμα ή να έχουμε πρόσβαση στη συνάρτηση, χρειαζόμαστε το όνομα του πίνακα με τη συνάρτηση μεγέθους.
Για να εμφανίσουμε το αποτέλεσμα, χρησιμοποιούμε τον μεταγλωττιστή g ++ για να μεταγλωττίσουμε και να εκτελέσουμε το αποτέλεσμα.
Από την έξοδο, μπορείτε να δείτε ότι το αποτέλεσμα είναι το επιθυμητό που δείχνει το πραγματικό μέγεθος του πίνακα.
Παράδειγμα 4
Το μέγεθος ενός πίνακα μπορεί επίσης να ληφθεί χρησιμοποιώντας δείκτες ως δείκτες που αποθηκεύουν τη διεύθυνση/θέση της τιμής της μεταβλητής. Τώρα εξετάστε το παρακάτω παράδειγμα.
Το αρχικό βήμα είναι η προετοιμασία ενός πίνακα ως συνήθως. Στη συνέχεια, ο δείκτης λειτουργεί για το μέγεθος του πίνακα.
Int len= *(&πίνακας+ 1)- πίνακας?Αυτή είναι η βασική δήλωση που λειτουργεί ως δείκτης. * χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό της θέσης οποιουδήποτε στοιχείου σε έναν πίνακα, ενώ ο τελεστής & χρησιμοποιείται για την απόκτηση της τιμής της θέσης που λαμβάνεται μέσω του δείκτη. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνουμε μέγεθος πίνακα από δείκτες. Το αποτέλεσμα εμφανίζεται μέσω του τερματικού. Η απάντηση είναι η ίδια. Καθώς το μέγεθος της αναφερόμενης συστοιχίας δηλώθηκε ως 13.
Παράδειγμα 5
Σε αυτό το παράδειγμα, χρησιμοποιήσαμε την ιδέα της αφαίρεσης ορίσματος προτύπου. Ένα όρισμα προτύπου είναι μια παράμετρος ειδικού είδους. Χρησιμοποιείται για να περάσει ένα όρισμα οποιουδήποτε τύπου, όπως και οι κανονικές συναρτήσεις που μπορούν να περάσουν ως όρισμα.
Όταν ένας πίνακας μεταβιβάζεται ως παράμετρος, μετατρέπεται σε δείκτη για να εμφανίσει τη διεύθυνση. Για να λάβουμε το μήκος του συγκεκριμένου πίνακα, χρησιμοποιούμε αυτήν την προσέγγιση αφαίρεσης ορίσματος προτύπου. Το Std είναι μια σύντομη μορφή προτύπου.
Λαμβάνοντας υπόψη το παράδειγμα, έχουμε εισαγάγει μια κλάση προτύπου που χρησιμοποιείται για να λάβουμε το μέγεθος του πίνακα. Είναι μια προεπιλεγμένη ενσωματωμένη κλάση που περιέχει όλες τις λειτουργίες των ορισμάτων προτύπου.
Constexpr std: : μέγεθος_τΜέγεθος(constΤ(&πίνακας)[Ν])καθόλου{ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΝ?
}
Αυτή είναι μια σταθερή γραμμή σε αυτήν την έννοια. Η έξοδος λαμβάνεται απευθείας στη δήλωση cout.
Από την έξοδο, μπορείτε να δείτε ότι έχουμε την επιθυμητή έξοδο: το μέγεθος του πίνακα.
Παράδειγμα 6
Χρησιμοποιούμε το διάνυσμα std :: για να λάβουμε το μέγεθος του πίνακα στο πρόγραμμα. Αυτός είναι ένας τύπος δοχείου. η λειτουργία του είναι να αποθηκεύει δυναμικούς πίνακες. Λειτουργεί με διαφορετικές μεθόδους για διαφορετικές λειτουργίες. Για να ολοκληρώσουμε αυτό το παράδειγμα, χρησιμοποιήσαμε μια διανυσματική βιβλιοθήκη που περιλαμβάνει όλες τις διανυσματικές συναρτήσεις σε αυτήν. Επίσης δηλώνει τις δηλώσεις cin, cout, endl και vector που θα χρησιμοποιηθούν στο πρόγραμμα. Ένας πίνακας ξεκινάει πρώτα στο πρόγραμμα. Η έξοδος εμφανίζεται στη δήλωση cout ανά μέγεθος διανύσματος.
Κόστος<<μέγεθος φορέα: <<int_array.Μέγεθος() <<endl? 
Τώρα θα δούμε την έξοδο από το τερματικό του Ubuntu. Το μέγεθος του πίνακα είναι ακριβές για τα στοιχεία που υπάρχουν σε αυτόν.
συμπέρασμα
Σε αυτό το σεμινάριο, χρησιμοποιήσαμε μια διαφορετική προσέγγιση για να λάβουμε το μήκος ή το μέγεθος του πίνακα. Ορισμένες είναι ενσωματωμένες λειτουργίες, ενώ άλλες χρησιμοποιούνται χειροκίνητα.