Αν και οι φορτωτές εκκίνησης τείνουν να είναι πολύ μικροί και σχετικά απλοί, παίζουν κρίσιμο ρόλο στη διαδικασία εκκίνησης. Επισκεφθείτε σχεδόν οποιοδήποτε φόρουμ που σχετίζεται με το Linux και οι πιθανότητες να συναντήσετε τουλάχιστον μερικούς ανθρώπους που ρωτούν πώς να διορθώσετε ένα πρόβλημα με έναν φορτωτή εκκίνησης είναι μεγάλες. Για να αποφύγετε προβλήματα με τους φορτωτές εκκίνησης, είναι σημαντικό να καταλάβετε τι ρόλο παίζουν στη διαδικασία εκκίνησης και ποιοι είναι οι πιο δημοφιλείς φορητές εκκινήσεις Linux.
Ο φορτωτής εκκίνησης είναι ένα πρόγραμμα υπεύθυνο για τη φόρτωση του πυρήνα Linux με προαιρετικές παραμέτρους πυρήνα και τον αρχικό δίσκο RAM Linux, γνωστό ως initrd. Ο πυρήνας Linux είναι ο πυρήνας του λειτουργικού συστήματος Linux και ξεκινά τη διαδικασία init (συντομογραφία για αρχικοποίηση) ή μια αντικατάσταση init, όπως π.χ. Σύστημα , αμέσως μετά τη φόρτωση. Ο αρχικός δίσκος RAM Linux παρέχει έναν προσωρινό χώρο αποθήκευσης για τη φόρτωση κρίσιμων αρχείων στη μνήμη προτού μπορέσει να εγκατασταθεί το πραγματικό ριζικό σύστημα αρχείων.
Σε παλαιότερους υπολογιστές με BIOS (Basic Input/Output System), ένας φορτωτής εκκίνησης βρίσκεται στο MBR (Master Boot Record), ο οποίος καταλαμβάνει τα πρώτα 512 byte σε ένα δίσκο, αλλά οι νεότεροι υπολογιστές με UEFI (Unified Extensible Firmware Interface) τον αποθηκεύουν σε ένα ειδικό διαμέρισμα που ονομάζεται EFI System Partition.
Ένας φορτωτής εκκίνησης φορτώνεται από το BIOS ή το UEFI μετά από ένα επιτυχημένο POST (Power-On Self-Test), το οποίο είναι μια διαδικασία αυτοέλεγχου που πραγματοποιείται αμέσως μετά την ενεργοποίηση ενός υπολογιστή ή άλλης ψηφιακής ηλεκτρονικής συσκευής.
Ο φορτωτής εκκίνησης είναι ένα κρίσιμο κομμάτι λογισμικού που είναι υπεύθυνο για τη φόρτωση του πυρήνα Linux και του αρχικού δίσκου RAM Linux. Οι χρήστες Linux μπορούν να επιλέξουν από διάφορους διαφορετικούς φορτωτές εκκίνησης, ο καθένας με τα δικά του πλεονεκτήματα και αδυναμίες.