προαπαιτούμενα
Θα χρειαστείτε έναν επεξεργαστή κώδικα και βασικά πακέτα για την εκτέλεση προγραμμάτων C. Τα απαραίτητα πακέτα εγκαθίστανται από προεπιλογή στις περισσότερες διανομές Linux. Μπορείτε να εκτελέσετε την ακόλουθη εντολή για να ελέγξετε εάν το απαραίτητο πακέτο είναι εγκατεστημένο ή όχι. Η εντολή θα εμφανίσει την εγκατεστημένη έκδοση του gcc.
$gcc --εκδοχή
Παράδειγμα-1: Γράψτε και εκτελέστε το πρώτο σας πρόγραμμα C
Γράψτε τον ακόλουθο κώδικα χρησιμοποιώντας οποιονδήποτε επεξεργαστή κειμένου και αποθηκεύστε το αρχείο με την επέκταση «.c». Το αρχείο κεφαλίδας, stdio.h περιέχει όλες τις απαραίτητες λειτουργίες για την τυπική είσοδο και έξοδο. Οποιοσδήποτε πηγαίος κώδικας του προγράμματος C ξεκινά τη μεταγλώττιση από το κύριος() μέθοδος. printf () η λειτουργία χρησιμοποιείται εδώ για να εκτυπώσει την έξοδο στο τερματικό.
#περιλαμβάνω
intκύριος()
{
printf («Μάθηση Γ»)?
}
Εκτελέστε την ακόλουθη εντολή για να μεταγλωττίσετε και να εκτελέσετε τον κώδικα. Το όνομα του αρχείου προέλευσης είναι πρώτα.γ και εκτελέσιμο όνομα αρχείου είναι first_program εδώ.
$ gcc πρώτα.ντο -o first_prpgram
$./first_program
Παράδειγμα-2: Διαβάστε την εισαγωγή χρήστη
scanf () Η συνάρτηση χρησιμοποιείται στο C για την ανάγνωση της εισόδου από τον χρήστη που βρίσκεται κάτω stdio.h. Η γλώσσα C είναι μια γλώσσα με έντονη πληκτρολόγηση και υποστηρίζει διαφορετικούς τύπους δεδομένων. Σε αυτό το παράδειγμα χρησιμοποιούνται ακέραιοι και τύποι δεδομένων char. Ένας πίνακας χαρακτήρων 100 χαρακτήρων δηλώνεται από όνομα μεταβλητή και ένας ακέραιος αριθμός δηλώνεται από ηλικία μεταβλητός. Μετά τη λήψη δύο εισόδων από το χρήστη, οι μορφοποιημένες τιμές θα εκτυπωθούν από prinf () λειτουργία.
#περιλαμβάνω
intκύριος()
{
απανθρακώνωόνομα[100]?
intηλικία?
printf ('Εισάγετε το όνομά σας: ')?
scanf ('%μικρό',όνομα)?
printf ('Εισαγάγετε την ηλικία σας:')?
scanf ('%ρε', &ηλικία)?
printf ('Γεια, %s, είσαι %d ετών',όνομα,ηλικία)?
}
Παράδειγμα-3: Διαβάστε ορίσματα της γραμμής εντολών
argc και argv Οι μεταβλητές χρησιμοποιούνται ως παράμετροι στη μέθοδο main () για την ανάγνωση των τιμών του ορίσματος της γραμμής εντολών. argc χρησιμοποιείται για την ανάγνωση του συνολικού αριθμού ορισμάτων και argv χρησιμοποιείται για την ανάγνωση των τιμών του ορίσματος ως πίνακα. Ο τρόπος εκτύπωσης συνολικού αριθμού ορισμάτων γραμμής εντολών και οι τρεις πρώτες τιμές ορίσματος εμφανίζονται σε αυτό το παράδειγμα.
#περιλαμβάνωintκύριος(intargc,απανθρακώνω*argv[]){
printf ('Συνολικός αριθμός επιχειρημάτων = %d n',argc)?
printf ('Επιχείρημα Νο 1 = %s n',argv[0])?
printf ('Επιχείρημα Νο 2 = %s n',argv[1])?
printf ('Επιχείρημα Νο 3 = %s n',argv[2])?
}
Παράδειγμα-4: Συγκρίνετε συμβολοσειρά χρησιμοποιώντας προτάσεις υπό όρους
strcmp () Η συνάρτηση χρησιμοποιείται στη γλώσσα C για τη σύγκριση δύο συμβολοσειρών. Αν δύο συμβολοσειρές είναι ίσες τότε επιστρέφει 0 Το Εάν η πρώτη συμβολοσειρά είναι μεγαλύτερη από τη δεύτερη συμβολοσειρά, τότε επιστρέφει 1 Το Εάν η πρώτη συμβολοσειρά είναι μικρότερη από τη δεύτερη συμβολοσειρά, τότε επιστρέφει -1 Το Σε αυτό το παράδειγμα, δύο αριθμητικές τιμές και μια τιμή συμβολοσειράς θα ληφθούν ως είσοδος από τον χρήστη. Εάν η τιμή συμβολοσειράς είναι Προσθήκη τότε θα εκτυπώσει το άθροισμα δύο αριθμών. Εάν η τιμή συμβολοσειράς είναι υπο τότε θα εκτυπώσει την αφαίρεση δύο αριθμών. Εάν και οι δύο αν οι συνθήκες επιστρέψουν εσφαλμένες, τότε θα εκτυπωθεί 0 Το
#περιλαμβάνω
#περιλαμβάνω
intκύριος(){
intn1,n2,αποτέλεσμα?
απανθρακώνωχειριστής[10]?
printf ('Εισαγάγετε τον πρώτο αριθμό:')?
scanf ('%ρε', &n1)?
printf ('Εισαγάγετε τον δεύτερο αριθμό:')?
scanf ('%ρε', &n2)?
printf ('Εισαγάγετε όνομα λειτουργίας:')?
scanf ('%μικρό',χειριστής)?
αν( strcmp (χειριστής,'Προσθήκη') == 0)
αποτέλεσμα=n1+n2?
αλλού αν( strcmp (χειριστής,'υπο') == 0)
αποτέλεσμα=n1-n2?
αλλού
αποτέλεσμα=0?
printf ('Το αποτέλεσμα είναι: %d n',αποτέλεσμα)?
}
Παράδειγμα-5: Επαναλάβετε μια λίστα συμβολοσειρών χρησιμοποιώντας το βρόχο
Η μεταβλητή πίνακα δηλώνεται χρησιμοποιώντας το [] στο πρόγραμμα C. Σε αυτό το παράδειγμα δηλώνεται μια λίστα δύο διαστάσεων πίνακα χαρακτήρων που περιέχει 5 τιμές συμβολοσειράς. μέγεθος του() Η συνάρτηση χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του συνολικού αριθμού στοιχείων κάθε πίνακα στο C. Για Ο βρόχος χρησιμοποιείται σε αυτό το παράδειγμα για να επαναλάβει το λουλούδια συστοιχία και εκτύπωση κάθε τιμής στοιχείου του πίνακα λουλουδιών.
#περιλαμβάνωintκύριος()
{
απανθρακώνωλουλούδια[10][είκοσι] = {'Τριαντάφυλλο', 'Παπαρούνα', 'Κρίνος', 'Τουλίπα', 'Κατιφές'}?
intσύνολο=μέγεθος του(λουλούδια)/μέγεθος του(λουλούδια[0])?
Για (intν= 0?ν<σύνολο?ν++)
{
printf ('%μικρό n',λουλούδια[ν])?
}
}
Παράδειγμα-6: Βρείτε ζυγούς αριθμούς από μια λίστα χρησιμοποιώντας το βρόχο while
Ένας διάστατος πίνακας 10 ακέραιων αριθμών δηλώνεται σε αυτό το παράδειγμα. Ο βρόχος του while στη γλώσσα C εμφανίζεται εδώ. Ο παρακάτω κώδικας θα ανακαλύψει όλους τους ζυγούς αριθμούς από τον αριθμητικό πίνακα. Αν οι αριθμοί που διαιρούνται με το 2 είναι άρτιοι αριθμοί. ενώ Ο βρόχος χρησιμοποιείται εδώ για να διαβάσει κάθε στοιχείο του πίνακα και να ελέγξει την υπόλοιπη τιμή αφού διαιρέσει το στοιχείο με 2. Όταν η υπόλοιπη τιμή επιστρέψει 0 για οποιοδήποτε στοιχείο, τότε θα εκτυπωθεί.
#περιλαμβάνωintκύριος(){
intαριθμούς[10] = { είκοσι ένα, 78, 62, 90, 55, 10, 85, Τέσσερα πέντε }?
intΕγώ= 0?
printf («Οι ζυγοί αριθμοί από τη λίστα είναι: n')?
ενώ(Εγώ< 10) {
αν((αριθμούς[Εγώ] % 2) == 0)
printf ('%ρε n',αριθμούς[Εγώ])?
Εγώ++;
}
}
Παράδειγμα-7: Μάθετε την περιοχή ενός ορθογωνίου χρησιμοποιώντας τη συνάρτηση
Κάθε συνάρτηση στο C περιέχει τύπο επιστροφής, όνομα συνάρτησης και τις παραμέτρους. Η συνάρτηση χωρίς παραμέτρους μπορεί επίσης να δηλωθεί σε C. Εάν οποιαδήποτε συνάρτηση χωρίς συνάρτηση main () δηλωθεί στον πηγαίο κώδικα, τότε το πρωτότυπο αυτής της συνάρτησης πρέπει να δηλωθεί πριν από τη δήλωση της συνάρτησης. Σε αυτό το παράδειγμα, περιοχή() η συνάρτηση δηλώνεται για να υπολογίσει το εμβαδόν οποιουδήποτε ορθογωνίου που περιέχει δύο παραμέτρους για να πάρει τις τιμές ύψους και πλάτους του ορθογωνίου. κύριος() η λειτουργία θα διαβάσει την τιμή ύψους και πλάτους από το χρήστη και την κλήση περιοχή() λειτουργία για τον υπολογισμό και την εκτύπωση της περιοχής. Το πρωτότυπο της συνάρτησης area () δηλώνεται στην αρχή του κώδικα.
#περιλαμβάνωintπεριοχή(intη, intσε)?
intπεριοχή(intη, intσε)
{
intπεριοχή=η*σε?
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗπεριοχή?
}
intκύριος()
{
intύψος,πλάτος?
printf ('Εισαγάγετε το ύψος του ορθογωνίου:')?
scanf ('%ρε', &ύψος)?
printf ('Εισαγάγετε το πλάτος του ορθογωνίου:')?
scanf ('%ρε', &πλάτος)?
printf ('Το εμβαδόν του ορθογωνίου = %d n',περιοχή(ύψος,πλάτος))?
}
Δοκιμάστε τον εαυτό σας:
- Γράψτε ένα πρόγραμμα C για να λάβετε έναν αριθμό ως αξία ηλικίας ενός ατόμου και εκτυπώστε το άτομο που είναι έφηβος ή νέος ή μεγάλος.
- Γράψτε ένα πρόγραμμα C για να μάθετε μια συγκεκριμένη συμβολοσειρά σε μια λίστα.
- Γράψτε ένα πρόγραμμα C χρησιμοποιώντας τη συνάρτηση για να υπολογίσετε την περιοχή του τραπεζίου.
Συμπέρασμα:
Τα πιο βασικά μέρη του προγραμματισμού περιγράφονται εδώ χρησιμοποιώντας απλά παραδείγματα για να ξεκινήσετε τον προγραμματισμό με τη γλώσσα C. Οι δηλώσεις διαφορετικών μεταβλητών, δηλώσεων υπό όρους, βρόχου και συνάρτησης στο C εμφανίζονται σε αυτό το άρθρο.